بهینه‌سازی شرایط کالوس‌زایی و باززایی در هویج(Daucus carota L.)
نویسندگان
1 دانشکده کشاورزی دانشگاه شهرکرد
2 دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران
چکیده
آزمایشی جهت بهینه‌سازی شرایط تولید کالوس ریخت‌زا و باززایی هویج با استفاده از چهار رقم تحت کشت در ایران اجرا گردید. قطعات محور زیر لپه از گیاهچه‌ها جدا شده و در محیط حاوی 2,4-D با غلظت 2/0 میلی‌گرم در لیتر جهت
کالوس‌دهی و تکثیر قرار گرفتند. سپس تکه‌های کوچکی از کالوس‌های تکثیریافته (حدود 25 میلی‌گرم) جدا شده و به محیط جدید با غلظت‌های مختلف 2,4-D شامل 2/0، 5/0 و 1 میلی‌گرم در لیتر انتقال یافتند. نتایج نشان داد که غلظت پائین این تنظیم کننده رشد در تولید کالوس ریخت‌زا موثرتر بود هر چند که غلظت بالا باعث رشد بیشتر کالوس شد. کینتین (1/0 میلی‌گرم در لیتر) همچنین در میزان باززایی به خصوص از نظر میزان تولید جنین‌های سوماتیکی موثرتر از بنزیل آمینو پورین (1 میلی‌گرم در لیتر) بود. دو محیط کشت MS و MSm برای تعیین تفاوت بین این دو محیط از نظر میزان تولید کالوس و باززایی مورد استفاده قرار گرفتند که نتایج بدست آمده نشان داد محیط MSm دارای تأثیر بیشتری است. در میان ارقام مورد استفاده نیز، رقم نانتس ایمپرود توانایی بیشتری در تولید گیاهچه‌های پایدار داشت.
کالوس‌دهی و تکثیر قرار گرفتند. سپس تکه‌های کوچکی از کالوس‌های تکثیریافته (حدود 25 میلی‌گرم) جدا شده و به محیط جدید با غلظت‌های مختلف 2,4-D شامل 2/0، 5/0 و 1 میلی‌گرم در لیتر انتقال یافتند. نتایج نشان داد که غلظت پائین این تنظیم کننده رشد در تولید کالوس ریخت‌زا موثرتر بود هر چند که غلظت بالا باعث رشد بیشتر کالوس شد. کینتین (1/0 میلی‌گرم در لیتر) همچنین در میزان باززایی به خصوص از نظر میزان تولید جنین‌های سوماتیکی موثرتر از بنزیل آمینو پورین (1 میلی‌گرم در لیتر) بود. دو محیط کشت MS و MSm برای تعیین تفاوت بین این دو محیط از نظر میزان تولید کالوس و باززایی مورد استفاده قرار گرفتند که نتایج بدست آمده نشان داد محیط MSm دارای تأثیر بیشتری است. در میان ارقام مورد استفاده نیز، رقم نانتس ایمپرود توانایی بیشتری در تولید گیاهچه‌های پایدار داشت.
کلیدواژه‌ها
)