ارزیابی کشت مخلوط نخود (Cicer arietinum) و جو (Hordeum vulgare) با استفاده از شاخص های سودمندی کشت مخلوط تحت شرایط رقابت با علف های هرز
نویسندگان
دانشگاه بوعلی سینا
چکیده
به منظور ارزیابی سودمندی سیستمهای کشت مخلوط نخود ( Cicer arietinum ) و جو ( Hordeum vulgare ) تحت شرایط رقابت با علفهای هرز، آزمایشی در مزرعه آموزشی و پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا همدان طی سال زراعی 1389 انجام شد. آزمایش به صورت کرت های یکبار خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. کنترل علفهرز به عنوان عامل اصلی در دو سطح عاری از علفهرز ( WF ) و آلوده به علفهرز ( WI ) و الگوهای مختلف کاشت در 9 سطح شامل کشتهای خالص نخود ( PP < sub>1 ) و جو ( PP < sub>2 )، کشتهای مخلوط افزایشی 25 ( PP < sub>3 )، 50 ( PP < sub>4 ) 75 ( PP < sub>5 ) و 100 درصد جو ( PP < sub>6 ) به کشت خالص نخود و کشتهای مخلوط جایگزینی 25 ( PP < sub>7 )، 50 ( PP < sub>8 ) و 75 درصد جو ( PP < sub>9 ) با نخود، به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. ارزیابی کشت مخلوط بر اساس شاخصهای نسبت برابری زمین ( LER )، عملکرد نسبی کل، غالبیت، رقابت و ضریب نسبی ازدحام صورت گرفت. نتایج آزمایش نشان داد که در کلیه تیمارهای کشت مخلوط، LER بالاتر از یک بود. بنحویکه، تیمار WI×PP < sub>6 بیشترین میزان LER (40/2) را به خود اختصاص داد. شاخص رقابت در تمام الگوهای کشت مخلوط کمتر از یک بود. کمترین (01/0) و بیشترین (99/0) میزان شاخص رقابت نیز به ترتیب در تیمارهای WI×PP < sub>8 و WF×PP < sub>3 به دست آمد. همچنین، بر اساس شاخص غالبیت، گیاه جو نسبت به نخود غالب بود. به طور کلی، کشت مخلوط نخود و جو در هر دو حالت تداخل و عاری از علفهرز، برتر از کشت خالص آنها بود.
کلیدواژه‌ها
)