کنترل تلفیقی علف های هرز ذرت (Zea mays L.) و تاثیر آن بر عملکرد و شاخص های رشد
نویسندگان
چکیده
به منظور ارزیابی اثرات رقابتی علف های هرز بر شاخص‌های رشد، عملکرد بیولوژیک و دانه ذرت، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 1386 انجام گرفت. کرت های اصلی شامل سه سطح خاک ورزی (بدون کولتیواتور، یک بار کولتیواتور و دوبار کولتیواتور) و کرت های فرعی شامل 5 سطح دوز علف‌کش ارادیکان (صفر، 5/1، 3، 5/4، 6 لیتر در هکتار) بودند. نتایج نشان داد که با افزایش کنترل علف‌های هرز، شاخص‌های رشدی، سطح برگ، عملکرد بیولوژیک و دانه ذرت افزایش یافت. نتایج آنالیز رشد بر مبنای درجه روزهای رشد (GDDs) نیز نشان داد که بین دوزهای مختلف علف‌کش، اختلاف زیادی در مقادیرماده خشک تجمعی ( (DMA، سرعت رشد محصول( (CGR و شاخص سطح برگ( LAI) وجود ندارد و میزان DMA و CGR و LAI با افزایش درجه روزهای رشد و کنترل علف‌های هرز افزایش می‌یابد. بین سطوح مختلف خاک ورزی اختلاف معنی‌داری از لحاظ سطح برگ و عملکرد بیولوژیک و دانه وجود داشت به نحوی که تیمارهای خاک ورزی بیشتر (دوبار کولتیواتور) بیشترین میزان سطح برگ و عملکرد بیولوژیک و دانه را دارا بودند. اثرات متقابل آنها با دوزهای مختلف علف کش نشان داد که بالاترین عملکرد بیولوژیک ذرت مربوط به تیمارهای دوبار کولتیواتور و میزان (صفر، 3، 6 لیتر در هکتار علف‌کش) می‌باشد و بالاترین میزان عملکرد دانه نیز مربوط به تیمار دوبار کولتیواتور و 5/4 لیتر در هکتار علف‌کش می‌باشد.
کلیدواژه‌ها
)