بررسی تحمل به تنش خشکی در ژنوتیپ‌های مختلف گلرنگ زراعی (Carthamus tinctorius L.)
نویسندگان
چکیده
به منظور بررسی تحمل به خشکی ژنوتیپ‌های مختلف گلرنگ، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. سطوح آبیاری (70، 120، 170 میلیمتر تبخیر از تشتک کلاس A ) به عنوان عامل اصلی و ده ژنوتیپ مختلف گلرنگ به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تمامی صفات به جز ارتفاع تا شاخه اصلی به طور معنی داری تحت تاثیر تیمار آبیاری قرار گرفتند. همچنین، ژنوتیپ-های مختلف گلرنگ برای کلیه صفات مورد مطالعه روند متفاوتی داشتند. اثر متقابل سطوح مختلف آبیاری در رقم برای صفات تعداد شاخه فرعی، تعداد طبق در بوته و عملکرد دانه معنی‌دار شد. عملکرد دانه با ارتفاع بوته، تعداد شاخه اصلی، تعداد شاخه فرعی، تعداد طبق در بوته، تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت همبستگی مثبت و معنی داری داشت. ارزیابی ژنوتیپ‌ها از نظر تحمل به خشکی توسط شاخص‌های کمی تحمل به خشکی شامل MP، GMP، STI، SSI و TOL صورت گرفت. در این پژوهش ژنوتیپ‌های اصفهان 14 و 191-22 بر اساس شاخص STI متحمل‌ترین ژنوتیپ‌ها شناسایی شدند و ژنوتیپ‌های 433-7 و گل سفید بر اساس TOLو SSI واجد بیشترین مقدار بودند که حساس‌ترین ژنوتیپ‌ها شناسایی شدند.
کلیدواژه‌ها
)