به منظور مطالعه گیاهان خانواده های گرامینه (سورگوم، ارزن، یولاف)، براسیکاسه (منداب) و لگومینوزه (شبدر سفید، شبدر قرمز، شبدر برسیم، اسپرس، ماشک و گاودانه)، به عنوان کود سبز و بررسی فرآیند تغییرات عناصر غذایی خاک و معدنی شدن نیتروژن طی دورههای بعد از افزودن گیاهان به خاک، آزمایشی در سال زراعی 88- 1387 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا گردید. نتایج نشان داد که بیشترین میزان کربن آلی در اثر برگرداندن بقایای سورگوم علوفه ای به خاک (59/1 درصد) حاصل شد. میزان نیتروژن کل خاک در تمام گیاهان مورد آزمایش طی زمانهای مختلف نمونه برداری از خاک سیر صعودی داشت. بیشترین میزان نیتروژن کل (23/0 درصد) در مورد گیاه شبدر سفید و پنج ماه بعد از برگشت بقایای آن حاصل شد و پنج ماه بعد از برگرداندن گیاهان شبدر سفید و ماشک بیشترین میزان نیتروژن نیتراتی مشاهده گردید که این مقدار در مورد شبدر سفید بیشتر از ماشک بود. با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق گیاه شبدر سفید به دلیل داشتن نسبت کربن به نیتروژن پایین، افزایش میزان نیتروژن کل و نیتروژن معدنی قابل استفاده برای گیاه بعدی، میتواند به عنوان بهترین کود سبز در بین گیاهان مورد مطالعه معرفی شود.