چکیده
به منظور تعیین مناسبترین تابع تولید جهت پیشبینی عملکرد سویا، چهار مدل مورد بررسی قرار گرفت. چهار معادله جنسن (1968)، استوارت و همکاران (1977)، رابطه مین هاس و همکاران (1974) و براس و کوردوا (1981) جهت بررسی انتخاب گردید. جهت بدست آوردن پارامترهای مورد نیاز معادلات، آزمایشی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار و هفت تیمار و به مدت یک سال انجام گرفت. نتایج بدست آمده از دادههای مزرعهای حاصل از آزمایش با مقادیر پیشبینی شده توسط مدلها مورد ارزیابی قرار گرفت. مقادیر فاکتور حساسیت برای مرحله رشد رویشی، گلدهی و پرشدن دانه به ترتیب برای معادله جنسن، 23/0، 82/0 و 1/1، مینهاس و همکاران 73/02، 72/2 و 4/3، استوارت و همکاران 25/0، 73/0 و 05/1 و براس و کوردوا 25/0، 73/0 و 05/1 بدست آمد. براساس دادههای فاکتور حساسیت مشخص گردید که در تمام مدلها این فاکتور برای مرحله پرشدن دانه دارای بیشترین مقدار میباشد. بنابراین برای سویا حساسترین مرحله رشد دوره پرشدن دانه میباشد. ارزیابی پیشبینی عملکرد مدلها با شرایط مزرعهای نشان داد که مدلها برآورد خوبی داشتهاند اما مدل براس و کوردوای اصلاح شده (1981) پیشبینی عملکرد بهتری داشته است.